برخلاف بوتاکس که بیشتر ما با استفاده از آن برای اهداف زیبایی آشنا هستیم، تزریق واژینال برای شاداب کردن ظاهر شما نیست. آنها در مورد کاهش و در برخی موارد حتی به طور کامل از بین بردن درد واژن هستند. و ثابت می کنند که زندگی را تغییر می دهند. بوتاکس واژن را می توان برای درمان تعدادی از مشکلات دردناک واژن استفاده کرد. دو مورد اصلی آن واژینیسموس و اختلال عملکرد کف لگن (PFD) است.

حدود دو نفر از هر ۱۰۰۰ زن از واژینیسموس رنج می برند، وضعیتی که باعث سفتی شدید واژن می شود که منجر به ناراحتی، احساس سوزش، درد حاد در حین رابطه جنسی، استفاده از تامپون و حتی حرکت و در برخی موارد ناتوانی کامل در رابطه جنسی می شود. حتی شایع‌تر از آن، از هر ۹ زن، یک زن در مقطعی از زندگی خود PFD را تجربه می‌کند. موارد شدید هر یک از این شرایط را می توان با تزریق بوتاکس به دیواره واژن کمک کرد.

 

بوتاکس ناحیه تناسلی زنان

بوتاکس بیشتر به دلیل استفاده از لوازم آرایشی و حتی توانایی آن در کمک به کاهش استرس شناخته شده است. اما در طول تاریخ، برای اهداف پزشکی از آن استفاده کرده اند. بوتاکس یک نوروتوکسین است. جیمی شوارتز، جراح پلاستیک، توضیح می‌دهد که اساساً از ورود اعصاب به ماهیچه‌ها جلوگیری می‌کند، که از انقباض ماهیچه‌ها جلوگیری می‌کند.

هنگامی که زنان از واژینیسموس یا سایر مشکلات دردناک واژن رنج می‌برند، ماهیچه‌های آن‌ها در حالت انقباض دائمی قرار می‌گیرند و به همین دلیل درد را تجربه می‌کنند. تزریق بوتاکس به دیواره واژن به شل شدن این ماهیچه های منقبض مزمن کمک می کند و در نتیجه به کاهش و حتی توقف کامل درد کمک می کند.

مطالعات برای تعیین فواید بوتاکس در درمان واژینیسموس و اندومتریوز همچنان ادامه دارد، اما نتایج تا کنون فوق العاده امیدوارکننده به نظر می رسند. تزریق بوتاکس در کنار فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی، تفاوت زیادی را در سطح درد ایجاد می کند.

 

درمان واژینیسموس با بوتاکس واژن

واژینیسموس نوعی اختلال عملکرد اعصاب مرکزی است که با اسپاسم نامناسب عضله واژن، پری مقعد و بالابرنده آنی مشخص می شود که نفوذ آلت تناسلی را در حین مقاربت مسدود می کند و حدود یک زن از هر ۲۰۰ زن را تحت تاثیر قرار می دهد. رفتار درمانی با حساسیت زدایی، بدون اتساع واژن یا با اتساع، استفاده شده است. برخی از بیماران در این درمان های محافظه کارانه شکست می خورند.

 

مبتلا به واژینیسموس

اگر مبتلا به واژینیسموس هستید، ممکن است اتساع واژن را تحت بیهوشی با تزریق بوتاکس در کف لگن انتخاب کنید. ابتدا یک بی حس کننده موضعی و سپس بوتاکس به شما تزریق می شود. ماهیچه هایی که دچار اسپاسم شده اند، به آرامی کشیده می شوند. در حالی که بیمار به آرامی آرام می گیرد تا جایی که هیچ دردی وجود نداشته باشد و اتساع را به خاطر نیاورد. اتساع معمولاً از اندازه یک سانتی متر تا ظرفیت قابل قبولی برای سازگاری با شریک زندگی شما پیشرفت می کند. این روش معمولاً حدود نیم ساعت طول می کشد. هنگامی که از خواب بیدار می شوید، یک دیلاتور در مکانی قرار می گیرد که اندازه قابل قبولی برای وضعیت شما دارد. در طی چند هفته که از دیلاتور استفاده می کنید، با یک انتقال تدریجی به نفوذ عادت خواهید کرد.

 

درمان اختلال عملکرد کف لگن با بوتاکس واژن

بیمارانی که اسپاسم در گروه عضلانی کف لگن دارند، تزریق بوتاکس به آنها پیشنهاد می شود. زیرا ماهیت آن عامل تضعیف یا فلج کننده عضلانی است. بوتاکس به عضلاتی که دچار اسپاسم هستند کمک می‌کند. در این مورد، گروه عضلانی کف لگن است.

قبل از تزریق اصلی، به بیمار از طریق قطره بیهوشی داده می شود که توسط متخصص بیهوشی تحت نظر است.

بوتاکس با یک سوزن به عضلات آسیب دیده از طریق پوست واژن تزریق می شود. با وجود فراوانی استفاده از بیهوشی عمومی برای عمل، اغلب لازم نیست که بیمار یک شب در بیمارستان پس از تزریق بماند. در موارد معدودی می توان از بی حس کننده موضعی استفاده کرد. پزشکان بسته‌ای مانند بانداژ را در واژن قرار می‌دهند تا از پخش شدن بوتاکس به عضلات کف لگن اطمینان حاصل کنند.

کبودی و حساسیت اغلب در اطراف محل تزریق وجود دارد. گاهی اوقات بیماران برای مدت کوتاهی سطحی از بی اختیاری را تجربه می کنند. مطالعات نشان می دهد که تنها حدود ۷۵ درصد از زنان پاسخ مطلوب به تزریق بوتاکس را دارند. علاوه بر این، اگر بیمار واکنش مثبتی داشته باشد، اغلب چند هفته طول می کشد تا آشکار شود و فقط حدود ۶ ماه باقی می ماند.

 

درمان بی اختیاری ادرار با بوتاکس

بوتاکس نوعی سم بوتولینوم A است که با تزریق به ماهیچه ها باعث شل شدن آنها می شود. برای مشکلات مثانه، بوتاکس می تواند:

• میل شدید به ادرار را که با مثانه بیش فعال همراه است، کاهش دهید. خیس شدن و نشت اتفاقی و تکرر ادرار با این نوع درمان کاهش می یابد.
• درمان نشت در مثانه بیش فعال در بزرگسالان مبتلا به بیماری عصبی که به داروهای آنتی کولینرژیک پاسخ نمی دهند یا نمی توانند آن را تحمل کنند.